*

Paralel evrende aşk; hayatınızın başrolünü bir başka kişiye vermeniz ve hayatınıza figüran olarak devam etmenizin ta kendisidir. Muhtemelen aşk acısı da, durumun farkına varmaya geç kalmışlık hissinden. Aşıkken, hayat normal akışında işlemez, adil olan da budur. Tekil düşünememeye başlarsın, sizin için "iki" çok, "yarım" ise eksiktir. "Bir" bünye iki ruhu hisseder.
—Bu hisse kayıtsız kalan adam için de vicdan bir baş belasıdır.

*

diyeceğim o ki; bu kesit hepimizin özgeçmişi, otobiyografik yazısı, özeleştirisi olmaya aday.


“hayat sıkıcı ve anlamsız. büyük umutlarla başlıyoruz, sonra çuvallıyoruz. hepimiz bir gün büyük sorulara cevap bulamadan öleceğimizi keşfederiz. hayatımızın gerçeğini farklı biçimlerde yorumlayacak dolambaçlı düşünceler geliştiririz, bedenimizle büyük şeylere, gerçek şeylere dair kayda değer bir bilgiye uzanmaksızın. aslında, kısa ve hayal kırıklıklarıyla dolu bir hayat yaşar, sonra da ölürüz. kendimizi her şeyin tamamen anlamdan yoksun olmadığına inandırmak için hayatlarımızı bokla doldururuz; kariyerle, ilişkiyle falan..”